अपंगत्वावर मात करून यशाच्या मार्गाने निघालेला रवी वर्मा – Youth For Jobs (Y4J)

नियतीने एक नाही दोन ज्ञानेंद्रिये हिरावून घेतली त्याच्याकडून. रवी जन्मतःच मूक-बधिर. संकटं काही एकटी येत नाहीत म्हणतात ना!! तसंच जन्मतःच दिव्यांग असलेल्या मुलाला प्रेमाने आधार द्यायला वडिलांची मात्र मनापासून इच्छा किंवा मानसिक तयारी नव्हती. कारण एकटा रवीच नाही तर त्याची बहीण सुद्धा जन्मतःच मूक-बधिर होती.

रवीचे वडील आंध्रप्रदेशातील काकीनाडा येथे अंगणवाडी शिक्षक होते. पण यातून प्रपंच चालवणे कठीण म्हणून उरलेल्या वेळात ते फळं विकण्याचे काम करत. आणि अशातच रवीच्या वडिलांचा अपघात झाला.

आणि सर्व जबाबदारी रवीच्या आईवर येऊन पडली. पण तिने आहे त्या परिस्थितीत मुलांना मोठे करण्याचा शिक्षण देण्याचा पक्का निर्धार केला.

रवी एका सरकारी शाळेत जाऊ लागला. पण शाळा सामान्य मुलांची होती. इतर मुले मात्र रवीला एकटे पाडत त्याची टिंगल करत. यावर त्याने शिक्षकांकडे तक्रार सुद्धा केली. पण रवी सांगतो, “शिक्षकांनी माझे बोलणे समजून न घेणे हे माझ्यासाठी त्या वेळी खूप बोचणारे होते.”

पुढे लवकरच तो मूक बधिरांच्या शाळेत जाऊ लागला.

इतक्या अडचणींमधून रवीला लहान वयातच हे उमगलं कि या गरिबीतून बाहेर निघून अडचणींवर मात करण्यासाठी शिक्षण घेणं हाच एकमेव पर्याय आहे.

बारावी करून बी. कॉमचे शिक्षण घेण्याची रवीची इच्छा होती. पण एकट्या आईची होणारी ओढाताण त्याला बघवत नव्हती. कमकुवत आर्थिक परिस्थितीमुळे त्याने शिक्षण मध्येच सोडले.

लवकरात लवकर काम मिळवणे हाच एक पर्याय त्याला समोर दिसत होता. प्रयत्न करणाऱ्याला मार्ग हा सापडतोच. बरोबर ना!!

काम मिळवण्याची धडपड रवीला स्वस्थ बसू देत नव्हती. विशाखापट्टणम मध्ये एक NOG आहे Youth For Jobs (Y4J). या संस्थेबरोबर जोडलं जाणं हा रवीच्या आयुष्यातला टर्निंग पॉईंट ठरला.

आता जर आपण रवीला भेटलो आणि विचारलं कि तुझं स्वप्न काय? तर तो अभिमानाने सांगतो कि मला अमेझॉनमध्ये मॅनेजर व्हायचं आहे.