Category: कविता

बाप

कविता: बाप

बाप (कविता) – वनेश माळी …. बाप तुझ्या जाण्याचं, फारसं मला खुपत नाही. पण पांढरं सारं कपाळ तिचं, मनी माझ्या खुपत राही. बाप विना पोर मी याचं फार दु:ख नाही न पाहिलेलं कुंकू तिचं …

स्वप्न

स्वप्न

मुग्ध मनाच्या नयनातील
कुणी टिपावे भाव-विभोर,
शिळ घालतो वेडा वारा
अवचित येई वळवाची सर||

जात

जन्माआधी जन्म जिचा होतो
मरणानंतरही माग तिचा उरतो
चिकटते कायम भिनते रक्तात
पुरून उरते सकला ही ‘जात’…

माझ हरवलेलं गांव

माझं हरवलेलं गांव

आज पुन्हा वाटल गावी जावं,
हरवलेलं गांव डोळ्यात साठवावं…

बघावं म्हणलं भेटतात का ते जुने मित्र,
हरवलेलं पोष्ट आणि ते मामाच पत्रं….

dost

दोस्त

जब भी जीवन हो संकट में, जीने से हम भयभीत
समझाते दोस्त परिस्थितियां कैसे करना अंकित||

error: © Copyrights 2022. All rights reserved!