कविता

वादळाला भिडतांना
टाळता जरी येईना…
अशावेळी दे ,साथ तुझी
वादळाला भेटताना …

मला आवडतात ‘गडद रंग’,
आपलं म्हणणं एकचं, “उठुन दिसतं”…
तिला माझं सगळं झकपक वाटतं,
ठळक रंगांचं, तिला का वावडं असतं?…

कसा रे हा खेळ
नियतीचा मांडलेला…
तुझ्या मनात असून
हा डाव तु हरलेला…

अबोली तु अन् तो निवडुंग
कसा ग!हा नियतिचा रंग…
हा रंग रंगीत व्हावा म्हणुन
आज पुन्हा रूसलेत शब्द माझ्याशी…

कधी झालेच अश्रु अनावर,अन् फोडला, बांध पापण्यांचा तरी,
त्या अनमोल थेंबानी, उमेदीच्या झाडाला, भिजवायला,….
 काय हरकत आहे?……

तु नेहमीच म्हणायचा,
आपल्या प्रेमाचा गूलकंद
कसा गं चाखायचा…….
तुझं सारखं वार्‍याशी भांडणं!
माझ्या केसांच्या बटा,

तुला येताच वेशीवर
टांगलेल माझं मन
दिसलच असणार ना…….

प्रेम असावं आई-बाबांसारखं,
लेकरांसाठी रात्रंदिन झुरणारं…
नको,वासनेनं झपाटलेलं.
प्रेम असावं आई-बाबांसारखं,