प्रासंगिक

सेल्फी काढण्याच्या नादात मुलगा व आई वडील पूर्णा नदीच्या पात्रात वाहून गेल्याची दुर्दैवी घटना दोन दिवसापूर्वी खिरोडा पुलावर घडली. जळगाव जामोद येथील चव्हाण कुटुंबीय शेगाव येथे दर्शनासाठी गेले होते. सायंकाळी जळगाव जामोदकडे परत जात असताना खिरोडा पुलावर राजेश चव्हाण यांनी आपली गाडी थांबविली. पूर्णा नदीला आलेल्या पुराच्या सोबत सेल्फी काढण्याचा मोह राजेश चव्हाण यांच्या १३ वर्षीय मुलाला झाला.

‘स्त्रीकडे विकृत दृष्टीने न पाहता तिच्या प्रती पवित्र दृष्टी ठेवा” असा महान संदेश देणार्‍या या भारतीय संस्कृतीच्या सर्वश्रेष्ठ सणाला आपण कुटुंबापुरतेच मर्यादित ठेवणे योग्य नाही. शाळेत प्रतिज्ञा म्हणत असताना हात पुढे करून ‘सारे भारतीय माझे बांधव आहेत.’ हि शपथ आपण सर्वानी घेतलेली आहे. या शपथेला साक्षी मानून समाजातील प्रत्येक स्त्रीप्रती पवित्र दृष्टिकोन ठेवून तिच्या रक्षणाची जबाबदारी घेऊया.

राष्ट्रीय आपत्ती निवारण प्राधिकरणने पाऊस आणि पुरामुळे होणाऱ्या नुकसानीची सरासरी आकडेवारी जाहीर केली आहे. ते जर प्रमाण मानले तर पुढील १० वर्षात पुरामुळे देशभर १६ हजार लोक मृत्यूमुखी पडतील तर ४७ हजार कोटी रुपयांच्या मालमत्तेचे नुकसान होणार असल्याचा अंदाज व्यक्त केला आहे. हा अंदाज खरा मानला तर आपण कुठल्या वाटेवर उभे आहोत, याचा अंदाज येऊ शकेल.

केरळ राज्यात आलेल्या पुराने हाहाकार उडवून दिल्यावर सगळे राजकारणी हाताची घडी आणि तोंडावर बोट ठेवून असताना भारतीय सेना आपल्या कर्तव्यात बिझी आहे. भारतीय सेना मग ती थल सेना असो वायु सेना वा नौदल ह्यांच्या सोबत एन.डी.आर.एफ. तटरक्षक दल आणि इतर संस्था आपआपल्या परीने एक मिशन राबवत आहेत. लक्ष्य एकच प्रत्येक भारतीयाची जीवावर उदार होऊन रक्षण करण. त्याला संकटातून सोडवून सुरक्षित स्थळी नेणं.

स्वतःला समाजाचा सेवक संबोधून देशातील जनतेसाठी ‘व्यष्टि’ चे बलिदान करण्याचा संकल्प करणाऱ्या ह्या ओळी कुण्या एका सध्या कवी किंवा लेखकांच्या नाहीत. तर, भारतीय राजकारणात एका स्तंभाच्या रूपात स्थापन झालेल्या युगपुरुष अटल बिहारी वाजपेयी यांच्या आहेत. ‘जगण्याला जीवन म्हणावे अशी माणसं शतकातून एखाद्या वेळेला जन्माला येतात’ या पु. ल.च्या वाक्यांची सत्यता पटविणारे जे काही मोजके दुर्मिळ व्यक्तिमत्व आहेत, त्यापैकी एक म्हणजे अटल बिहारी वाजपेयी.

ह्या देशातील तुम्ही, मी शांतपणे आपल्या घरी सुखाने झोपू शकतो. स्वातंत्र्य, लोकशाही आपले हक्क ह्याबद्दल आपण इतके जागरूक असतो की साधा एक नंबर आपल्याला न विचारता आपल्या फोन मध्ये सेव झाला तर आपल्या हक्कांची, पर्सनल स्पेस ची ती पायमल्ली होते. त्यासाठी आपण आवाज उठवतो. पण कधी हा विचार करतो का?

Major Kaustubh Rane आणि त्यांच्या ३ सहकाऱ्यांच बलिदान व्यर्थ न जाऊ देण्यासाठी आपण सैनिकाला समजून घेतलं तर खूप झालं. बाकी आर.आय.पी. म्हणून पुढे जात राहिलो तर त्याची किंमत आपल्याला कधीच कळणार नाही. Major Kaustubh Rane आणि त्यांच्या सहकाऱ्यांना माझा सलाम.