अफवा नाही मनाचेTalks पसरवा
पण ते पहुडल्या पहुडल्या डोळे गट्ट मिटून देशाचाच विचार करत होते. देशावर हा हल्ला अतिरेक्यांनी ऐन निवडणूकीच्या काळात का बरे केला असेल? यामागे कोणाचं कारस्थान असेल? यामुळे कुणाला फायदा होणार आहे? हा सर्व विचार ते स्वप्नात, अर्थात आपल्यासारख्या सामान्य जनांसाठी ते स्वप्न असतं….
मी अभ्यास फारसा करायचोच नाही. आमची आई म्हणायची, अशाने मामाजींच्या दुकानात पुड्या बांधाव्या लागतील. पण खरंच पुड्या बांधणं खायचं काम नाही. बरीच वर्षे प्रयत्न करून सुद्धा अजूनही मला ते जमलेलं नाही. आता तर प्लॅस्टिक पिशव्यांनी पुड्याचा पार लगदा करून टाकला आहे.
आता पर्यंत इतके भारी मेनू बनविले मी. जे मी कधीच केले नव्हते ते फक्त आपल्या प्ले डेट (Play Date) साठीच केले. त्या सगळ्यवार पाणी फिरविलेस तू. 😞😞😞(Play Date म्हणजे आम्ही ३ मैत्रिणी मिळून आमच्या मुलींना घेऊन एकीच्या घरी जमतो आणि दिवस भर एकमेकींच्या हातचे केलेले खमंग मेनू चे आस्वाद घेत छान वेळ घालवितो.
बाई माझ्या नजरेला नजर न मिळवता बोलल्या. खाली यायच्या गडबडीत त्यांच्या नवीन टी शर्टचा प्राईज टॅग त्या काढायला विसरल्या होत्या हे माझ्या आता लक्षात आल. तो गळ्यात मंगळसुत्रासारखा लोंबणारा प्राईज टॅग त्यांच्या स्वातंत्र्याबद्दल मला ओरडून ओरडून सांगत होता.
मी एक एक दिवस कसा तरी काढला शेवटी तो फोटो भेटण्याचा सुदिन आला मी मोठया उत्सकुतेने फोटो घ्यायला गेलो व फोटो पाहतो तर काय फोटो बराच काळा आला होता. मी लगेच म्हटले “काका फोटोत मी जरा काळा नाही दिसत काय?” तर म्हणतात कसे “एकदम ओरिजिनल काढलाना बाबू”…..
शेरखान बाटली समोर ठेवून बसला मग एक चिरुट काढून शिलगावला आणि अंकलला ऑफर केला. नकार देत अंकलने मोठ्या बांबूपासून बनवलेला चिरुट तोंडात धरून शिलगावला.
बॅगेतून एक इंजेक्शन काढून त्यांना दिले. मग त्याच्या पॅडवर काही औषधें लिहून दिलीपच्या हाती कागद दिला. ही औषधे द्या दोन दिवस. अपचन झालेय.. यावयात खाण्यावर कंट्रोल असावा. असे म्हणून हसला.
माझ्या लहानपणी मुबईत माझ्या शेजारी राहाणारे बलसाड गावचे गुजराती त्यांचं वाळत घातलेलं धोतर शोधताना ‘मारू लुगडु क्यां गयु..’, असं त्यांच्या बायकोला विचारताना मी ऐकायचो, तेंव्हा मला भारी मौज वाटायची. हा माणूस धोतराला लुगडूं का म्हणतो, असा विचार तेंव्हा मनात यायचा, कारण माझ्या तेंव्हाच्या ठाम समजुतीप्रमाणे लुगडं म्हटलं की, ते नऊवारी असतं.
माणसांनी जंगलात अतिक्रमण केले, घरे बांधली, उद्योग उभारले आणि वन्यप्राण्यांना पिंजर्‍यात कैद केले. आता ही माणसं स्मशान सुद्धा ताब्यात घेऊन तिथेही अतिक्रमण करणार की काय अशी भिती भुतांना वाटत होती आणि त्यांच्यातील एक बाळ-भूत प्रचंड घाबरलेलं दिसत होतं.
काही कार्यकर्ते, पत्रकार इतके समर्पित असतात की विचारुन सोय नाही. श्रीदेवींचा मृत्यू झाला तेव्हा एका पत्रकाराने टबमध्ये झोपून दाखवले होते आणि आपण पत्रकारीतेला किती समर्पित आहोत हे त्याने सिद्ध केले होते. उद्या जर एखाद्या सेलिब्रिटीने उंचावरुन उडी मारुन जीव दिला तर तो पत्रकार त्याचेही प्रात्यक्षिक करुन दाखवेल याबद्दल माझ्या मनात तीळमात्रही शंका नाही.