नाते बालक आणि पालकांमधले…. लहान मुलं, पौगंडावस्थेतील मुलं वय वाढत असतांना पालकांशी त्यांचे नातेसंबंध यांवर प्रकाश टाकणारी लेखमाला
आई- वडील हे नेहमीच मुलांसाठी पहिले व्यक्तिमत्व असते ज्याचा प्रभाव त्यांच्या आयुष्यावर पडत असतो. त्यामुळेच लहानपणी बाहेरच्या जगाची ओळख झालेली नसताना प्रत्येक मुल हे आपल्या आई वडिलांना आपलं आदर्श मानून पुढे वाटचाल करत असते.
राग येणं ही एक नैसर्गिक भावना आहे पण आपल्याला राग आल्यानंतर आपण त्याच्या किती प्रमाणात आहारी जातो.. त्यात वाहवत जाऊन स्वतःला किंवा इतरांना नुकसान करणारी कृती करून बसतो. हे आपल्या हातात असतं. रागाला आपण किंवा आपल्या जवळचे इतर लोकं कसा प्रतिसाद देतात त्यावर पुढच्या वेळी पुन्हा ते हत्यार वापरायचं की नाही हे ठरतं.
जगातिक आरोग्य संघटनेच्या अलीकडील अहवालानुसार जगभरात 15% लोकांत काहीतरी शारीरिक किंवा मानसिक कमतरता आहे. यातील 2.5% लोक कोणतेही काम करू शकत नाहीत. भारतासारख्या मोठी लोकसंख्या असलेल्या देशात 2011 च्या जनगणनेनुसार लोकसंख्येच्या 2.21% लोक यात 56% (1.5 कोटी) पुरुष तर 46% (1.18 कोटी) स्त्रिया आहेत.
आईवडिलांची पसंती म्हणजे जावई म्हणून कमावता आणि चांगल्या घरातला मुलगा आणि सून म्हणून घर सांभाळणारी, कुटुंबाचं, पै-पाहुण्यांचं करणारी मुलगी एवढाच निकष असायचा. आता हि झाली मागच्या काही पिढ्यांमध्ये होणाऱ्या लग्नाची गोष्ट.
सहा वर्षांचा मुलगा शाळेसाठी तयार होत असतो. म्हणजे आई त्याला दात घासून देते, बाथरूममध्ये नेऊन आंघोळ घालते. कपडे चढवते, सॉक्स-बूट घालून देते आणि नंतर त्याची bag आपल्या पाठीवर घालून त्याला वर्गापर्यंत पोहोचवते.
आपले पंख त्यांना देऊन मग आयुष्याच्या वादळात सगळं उध्वस्थ झाल्यावर असं का झालं ह्याची उत्तर शोधण्यापेक्षा त्यांच्या पंखाना अनुभवाचं बळ देणं हेच खरं प्रगल्भ पालकत्व आहे.
आजी-आजोबा आणि नातवंड हे नातं सगळ्यात सुंदर नातं असावं. आपले आई-बाबा म्हणून जे आपल्यावर ओरडलेले असतात, ज्या गोष्टींसाठी ओरडलेले असतात, त्याच गोष्टी ते नातवंडाना अत्यंत प्रेमाने सांगत, समजावत असतात. आपली मुलंही ज्या गोष्टींसाठी आपल्याला पळवतात त्या गोष्टी आजीकडून अगदी शांतपणे करून घेतात.
पैश्याने करोडपती आणि मनाने इतके उदार असणारे सावजी ढोलकिया जर आपल्या कर्मचाऱ्यांवर इतक्या कोटींची उधळण करू शकतात तर आपल्या मुलांसाठी त्यांनी किती केली असेल असा प्रश्न कोणाच्याही मनात येणं स्वाभाविक आहे. पण आयुष्य जगायला शिकवणारा हा करोडपती वेगळाच आहे.
त्यांची पहिली प्रतिक्रिया होती “नाही… हे काही बरोबर वाटत नाही. आपल्या मुलासाठी आपण होमस्कूलिंग करावं असं मला नाही वाटत. यात बरेच धोके असु शकतात” तो विषय तेव्हा तिथेच संपला मग मुलगी झाल्यावर ती वर्ष भराची होर्इपर्यंत आमची या विषयावर चर्चा झाली नाही. पण तोपर्यंत त्यांनी एका वेगळ्या दॄष्टीने शाळा या विषयाकडे बघायला सुरूवात केलेली होती.
२०१२ साली, माझा १९ वर्षांचा मुलगा अग्नेय, बी कॉम करत होता आणि त्याबरोबरच त्याचा CA म्हणजे Chartered Accountant किंवा सनदी लेखापाल बनण्यासाठी अभ्यास चालू होता.तो पहिल्याच प्रयत्नात CPT खूप चांगल्या मार्कांनी पास झाला होता आणि IPCC ची तयारी करत होता. रोज बारा ते पंधरा तास तो कॉलेज, क्लास आणि अभ्यास करायचा.
