उद्यापासून प्रत्येकाने आपापलं काम आपल्या हाताने करायचं…. किचन आता फक्त इमर्जन्सी मध्येच सुरू राहील. ते पण फक्त माझ्या आदेशाने…. सकाळचा नाश्ता, दुपारचं जेवण आणि रात्रीचं जेवण आणि तेही मी ठरवलेले जिन्नस… इथे सगळं नीट चालावं असं वाटत असेल तर माझे आदेश गप गुमान पाळायचे… आज रात्री बारा वाजे पासून माझे नियम सुरू होतील. नियम मान्य नसतील तर बाहेर जायचं… बाहेर पोलिस आहेच…
दोन मुलींच्या पाठीवर होणाऱ्या तिसऱ्या मुलीचं स्वागत रडत खडतच होणार असतं, पण नऊ कन्या जेऊ घालणाऱ्या सासूबाईंच्या डोळ्यात अंजन घालणाऱ्या वीणाची कथा ‘कोवळी कळी’
कालच मनाचेTALKS मध्ये गोष्टी मनाला लावून घेण्याबद्दल वाचले आणि “आलंय ना तुमच्या मनात, चलाSSS” याबद्दल तुमच्याशी बोलावेसे वाटले…
कॉलेजमध्ये फुललेली विवेक आणि मायाची प्रेमकथा पुढे काय वळण घेते, अमेरिकेला शिक्षणासाठी गेलेला विवेक मायाला विसरू शकतो का? वाचा एक प्रेमकथा
अंबरनाथला पोहोचायला संध्याकाळचे ७ वाजलेच. असे संध्याकाळी काम आले की खूप चिडचिड होते. स्टेशनच्या बाहेरच असलेल्या बँक ऑफ बडोदा च्या ए.टी.एम.मध्ये आलो आणि बघतो तर सॉफ्टवेअर गेलेलं. कायतरी लहानसं काम असेल आणि १५ मिनिटात करून निघेन अशा विचाराने मी आलेलो आणि ते बघून अजूनच डोकं फिरलं.
‘My heart leaps up when I behold rainbow in the sky”. असा काहीतरी Wordsworth नावाच्या अवलिया चा संदर्भ ऐकला मॅडमच्या तोंडून आणि एकदम सोयराच वाटला मला तो. पडत्या पावसात झालेली तिची माझी पहिली भेट किती थेटपणे रुतून बसलीय काळजात.
‘लग्नासाठी मुलींच्या अपेक्षा खूप असतात’ यावर मित्रांची चर्चा चालू, पण दुसरं लग्न उरकून आलेल्या ‘चहावाल्या पोऱ्या’ चं तत्वज्ञान त्यांना आवक करतं… वाचा हि कथा..
आयुष्याचंही असंच आहे. जे नाही त्यापेक्षा जे आहे त्यात समाधानी व्हायला हवं. अर्थात पुढे काहीच मिळवायचं नाही असं नाही. पण नाराजीचा, नकारात्मकतेचा सूर शक्‍यतो आपल्यापासून दूर ठेवावा. आनंदानं जगायला हवं. पुढं जायला हवं.
आज तो जरा घाईतच निघाला कॉलेजला जायला.. ‘आई निघतो गं!! यायला उशीर होईल.. आज पासून नवीन विषय होतोय चालू.. न्यूड्स’…आणि लगेच बाहेर पडला. त्याला माहित होतं आईने नाक मुरडल असणारे.. पण त्याला कसलीच पर्वा नव्हती. तो सरांच्या न्यूड पेंटिंग्ज वर फिदा होता.
ही मधुमालती मला सोबत ठेऊन आपल्या सुगंधासोबत माझे प्रेम म्हणा, वात्सल्य म्हणा, ममता म्हणा याचा सुद्धा भार वाहते आहे.. किती आणि कसे गं तुझे आभार मानू !!” माई म्हणजेच पूर्वीच्या अनिताताई.. महिलाश्रमामध्ये आल्यानंतर त्यांना सर्वजणी माई या नावानेच हाक मारायला लागल्या… माई तशा सर्व भावंडांमध्ये मोठया…
